بسیاری از داروهای پارکینسون داروهای دوپامینرژیک هستند. هدف آنها افزایش سطح دوپامین یا تأثیرگذاری بیشتر آن بر روی مغز است.
مطالعات نشان می دهد افراد مبتلا به فلج لرزانی که ورزش می کنند ، در مقایسه با افرادی که ورزش نمی کنند ، در دارز مدت ، زندگی خود را با شرایط بهتری سپری می کنند.
حمایت
با گذشت زمان ، اثربخشی داروهای پارکینسون کاهش می یابد. در مرحله دیررس پارکینسون ، عوارض جانبی برخی داروها ممکن است از مزایای آن بیشتر باشد.
در خصوص پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون، تمامی موارد گفته شده و تغییر در سبک زندگی می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.
موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایل این خطر بیشتر باشد.
۳. کُندشدن حرکات: کارهایی نظیر راه‌رفتن و بلندشدن از رختخواب و حتی صحبت‌کردن دشوارتر و کندتر می‌شوند. پزشکان این وضعیت را برادیکینزیا می‌نامند.
علائم: افراد مبتلا به ام اس شرایطی مانند سردرد ، کم شنوایی ، درد و دوبینی را تجربه می کنند.
یوگا از حرکات ماهیچه ای هدفمند برای عضله علت بیماری پارکینسون سازی ، افزایش تحرک و بهبود انعطاف پذیری استفاده می کند.
درمان‌هایی که باعث ترمیم نورون‌های آسیب دیده می‌شوند.
آموزش دادن به شخص مبتلا به پارکینسون و پرستار یا اعضای خانواده او
با بروز پارکینسون در بدن، آنتی اکسیدان‌ها از تعادل خارج می‌شوند و رادیکال‌های آزاد در بدن ایجاد می‌شوند. اما با استفاده از برخی از مواد غذایی می‌توان آنها را کنترل کرد که عبارتند از:
تحریک عمقی مغز: در این روش از طریق جراحی الکترودهای تحریک‌کننده در بخشی از مغز قرار می‌گیرند.
مرحله ۵ پیشرفته ترین مرحله بیماری پارکینسون است (به اصطلاح به آن پارکینسون پیشرفته می گویند). سفتی پیشرفته در پاها همچنین می تواند باعث یخ زدن در هنگام ایستادن شود و ایستادن یا راه رفتن را غیرممکن کند.